Rattengif is levensgevaarlijk!

Een van de meest voorkomende vergiftigingen bij de hond is die met ratten- of muizengif. Het is een ernstige vergiftiging waarbij de eerste verschijnselen pas na enkele dagen optreden. Onbehandeld zullen honden die dit gif hebben opgenomen dood gaan aan inwendige of uitwendige bloedingen.

Rattengif

Rattengif is een verzamelnaam voor een groep van gifstoffen behorend tot de ‘coumarine derivaten’. Het zijn stoffen die hun werkzaamheid ontlenen aan het remmen van de bloedstolling, waardoor inwendige bloedingen ontstaan. Het is een effectief middel gebleken voor de bestrijding van ratten en muizen, maar regelmatig vergiftigen honden zichzelf door opname van dit middel. Soms omdat iemand bewust een hond wil vergiftigen, maar veel vaker door slordigheid bij het gebruik. Het gif is meestal verwerkt in graankorrels, en als deze niet zorgvuldig buiten bereik van honden en andere dieren worden gehouden, dan bestaat het risico dat een hond ervan eet.

Verschijnselen

De eerste verschijnselen worden pas na 3 tot 4 dagen zichtbaar. Sloomheid, gebrek aan eetlust en soms bloederige ontlasting of rode urine. Als er veel bloed verloren is gegaan worden de slijmvliezen in de bek bleek. Opvallend vaak zien we dat honden met een rattengif vergiftiging hoesten of een pompende ademhaling hebben. Dit wordt veroorzaakt door bloedingen in de borstholte.

De diagnose

Voor het stellen van de diagnose is een aantal specifieke laboratoriumonderzoeken nodig. Bij Dierenkliniek Van der Meiden kunnen deze onderzoeken in het eigen laboratorium gedaan worden, zodat snel duidelijk wordt of sprake is van deze vergiftiging. Omdat het rattengif zorgt voor een tekort aan ‘stollingseiwitten’ zal een aantal stollingstijden verlengd zijn; het gevolg is dat bloedingen optreden.

Behandeling

De behandeling hangt af van het soort gif en de opgenomen hoeveelheid. Verder is het van belang hoeveel tijd verstreken is tussen het moment van opname en het starten van de behandeling. Soms is behandeling met tabletten Phytomenadion gedurende een aantal weken voldoende, en in andere (ernstiger) gevallen zal de hond stollingsfactoren in de vorm van bloedplasma toegediend krijgen. Soms is het zelfs nodig om een bloedtransfusie te geven.

Wat kunt u als eigenaar doen?

Uiteraard is het in de eerste plaats van belang dat u voorkomt dat uw hond rattengif op kan eten. Mocht u zien dat uw hond van het gif eet, ga dan zo snel mogelijk naar uw dierenarts die de hond zal laten braken. Na een tot twee uur heeft dit geen zin meer, omdat het gif dan de maag al gepasseerd is. In dat geval zal een bloedonderzoek duidelijk maken of behandeling noodzakelijk is. Dit onderzoek kan echter pas 48 uur na opname van het gif gedaan worden. Dat is voor de hond geen probleem omdat er de eerste dagen toch geen verschijnselen zullen ontstaan. Als de hond eenmaal verschijnselen heeft dan is het belangrijk om zo snel mogelijk naar ons toe te komen voor onderzoek en behandeling. Wij zijn hiervoor 24 uur per dag bereikbaar.

Waarschuwing: Het doel van dit artikel is achtergrondinformatie te geven over een bepaalde aandoening. Het vervangt niet het advies van een dierenarts en het is zeker niet de bedoeling dat u zelf de diagnose gaat stellen. Raadpleeg altijd een dierenarts als u twijfelt aan de gezondheid van uw hond of kat.